10 września 2022r. odbyło się odsłonięcie Kamienia ku Pamięci mieszkańcom wsi Księża Kępka pomordowanym podczas II wojny światowej. Uroczystości rozpoczęły się mszą św. w Kościele Parafialnym w Czerniewicach, a następnie na miejscu znajdującego się obeliska nastąpiło jego poświęcenie, oficjalne przecięcie wstęgi oraz złożenie kwiatów. Wydarzenie to miało wyraz powagi przez obecność duchownych, sztandarów OSP, przedstawicieli szkół i instytucji Gminy Choceń, a przede wszystkim rodzin ofiar.

Kamień Pamięci został postawiony „… by ocalić od zapomnienia” niewinnie zamordowanych mieszkańców małej wsi naszej gminy Księżej Kępki. Tragedia tych ludzi wydarzyła się dokładnie 13 września 1939r. Kartę tej historii odsłoniły obecnie żyjące wnuczki poległych we wzruszającej opowieści:

„ 13 września 1939r. o godz. 18.00 do wsi Księża Kępka wjechali uzbrojeni żołnierze hitlerowscy. Zatrzymali się w gospodarstwie rodziny Ignacego i Wiktorii Czyżnikowskich , którzy podwórze gospodarstwa dzielili z innymi rodzinami, tj. Pawlaków, Czernikowskich, Czyrkunów i Rosińskich. Wszystkie rodziny były ze sobą spokrewnione. Przebywał tam również Tadeusz Kołodziejski, który pomagał w pracach rolnych.  Hitlerowcy grożąc bronią wypędzili z domów wszystkie kobiety, dzieci i mężczyzn na podwórko. Ustawili ich w szeregu. Po czym aresztowali mężczyzn i wyprowadzili ich z wioski, kierując w nieznane. W wiosce pozostały kobiety, dzieci i przerażający strach. Tymczasem zabrani z wioski byli prowadzeni w pośpiechu, okładani kolbami pistoletów kierując się do Wilkowic. Podczas tej męczeńskiej drogi został przez hitlerowców dołączony do grona jeńców przypadkowo spotkany Franciszek Zawisza. Miejscem, do którego hitlerowcy przygnali mężczyzn była wieś Wilkowice. Tu, nieopodal tzw. „czworaków” wszyscy pojmani na rozkaz oprawców położyli się na ziemi. Hitlerowcy zaczęli zadawać śmiertelne ciosy bagnetami, po czym wrzucili ciała do dołów po wysłodkach. Po tym zbrodniczym akcie Niemcy ruszyli dalej.  Ciała pojmanych dogorywały w dołach. Po jakimś czasie spod nich wygrzebali się dwaj mężczyźni, których rany okazały się nieśmiertelne. Ocaleni, ranni, pod osłoną nocy udali się do pobliskiego pałacu, gdzie otrzymali pomoc i opatrunek. Po tym, mężczyźni wrócili do wioski Księża Kępka i opowiedzieli pozostałym mieszkańcom całe zdarzenie.  Dopiero po czternastu dniach zrozpaczone kobiety otrzymały pozwolenie na pochówek ciał zamordowanych. Zdeterminowane kobiety zorganizowały „drewniane pudła” jako trumny i z pomocą wójta Andrzeja Górskiego przewiozły konno ciała na cmentarz w Grabkowie.”

Historia tej tragedii została przedstawiona przez Danutę Nowakowską i Karolę Kowalewską, wnuczki poległego Ignacego Czyżnikowskiego, córki śp. Heleny , która w tamten czas miała 19 lat. To ona przeżyła strach stojąc przed hitlerowcami, to ona usłyszała od ocalałych gdzie są ciała jej ojca, brata i sąsiadów, to ona z innymi kobietami zadbała o pochówek pomordowanych.

Kamień jest symbolem Pamięci o Ignacym Czyżnikowskim, Bolesławie Czyżnikowskim, Bogumile Rosińskim, Michale Pawlaku, Mitadzi Czyrkunie, Tadeuszu Kołodziejskim i Franciszku Zawisza.

Danuta Nowakowska, Karola Kowalewska wraz z organizatorami