Pozwoli to na zakup i instalacje kolektorów słonecznych zaopatrujących mieszkańców naszej gminy w ciepłą wodę, ale również w energię elektryczną. Według szacowanych prognoz stopień dofinansowania na kolektory dla mieszkańców może wynieść nawet 85%, reszta
tj. 15% czyli wkład własny mieszkańca. Koszt instalacji solarnej to ok. 13000 zł (dla 4-osobowej rodziny) i wzrasta w zależności od ilości domowników oraz indywidualnych potrzeb. Na początek w „solary” chcielibyśmy wyposażyć ok. 300 gospodarstw domowych. Jeśli sam pomysł sprawdziłby się, z miłą chęcią staralibyśmy pozyskiwać jeszcze więcej funduszy unijnych. Jest duża szansa na to, że w najbliższym czasie produkcja zielonej energii ruszy
w domach naszych mieszkańców. Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy o zapisywanie się w pokoju numer 1 Urzędu Gminy lub telefonicznie 54 284 66 93 wew. 11.

ZASADA DZIAŁANIA KOLEKTORÓW SŁONECZNYCH NA CIEPŁĄ WODĘ UŻYTKOWĄ

Każda instalacja solarna składa się z baterii kolektorów, umieszczonej zazwyczaj na dachu budynku, albo na elewacji, zasobnika CWU umieszczonego wewnątrz budynku (zazwyczaj w sąsiedztwie kotła C.O. i zespołu pompowo-sterowniczego umieszczonego obok zasobnika (zwykle na ścianie, Ryc. 1). Kolektor solarny zamienia promieniowanie słoneczne na ciepło. Nośnikiem ciepła jest niezamarzający roztwór glikolu propylenowego krążący w instalacji na skutek pracy pompy obiegowej w zespole sterowniczo-pompowym. Bateria kolektora połączona jest hydraulicznie z wężownicą umieszczoną w zasobniku wody użytkowej dwoma rurami np. miedzianymi o średnicy dobranej do wielkości baterii słonecznej. Nośnik (roztwór glikolu) zabiera ciepło z kolektorów i przenosi je do wężownicy, która nagrzewa wodę w zasobniku. Dodatkowo zasobnik może być połączony z drugim źródłem ciepła, którym najczęściej jest bojler C.O. Na rynku istnieje obecnie wiele ofert kolektorów słonecznych, do budownictwa jednorodzinnego stosowane są przede wszystkim kolektory płaskie cieczowe, które najlepiej współpracują z układami grzewczymi. Jednak mówi się, że bardziej efektywne wydają się być kolektory rurowo-próżniowe. Oszacowano, że do wytworzenia ciepłej wody użytkowej dla jednego mieszkańca potrzeba ok. 1m2 powierzchni kolektora. W najkorzystniejszym okresie dla pracy instalacji solarnej, tj. od kwietnia do września, pokrycie potrzeb ciepła może sięgać średnio 80-90%. W miesiącach letnich pokrycie potrzeb może osiągać w pełni 100%, przez co nawet w kilkudniowych sprzyjających warunkach pogodowych, główne źródło ciepła może być trwale wyłączane z pracy. Optymalny dobór wielkości instalacji solarnej dla domu jednorodzinnego, powinien pozwalać na pokrycie do maksymalnie 50-60% rocznych potrzeb ciepła dla podgrzewania wody użytkowej oraz uzyskanie oszczędności i zmniejszenie kosztów eksploatacji budynków. Koszty podgrzewania ciepłej wody użytkowej przez instalację solarną należą do najniższych w porównaniu do wszystkich popularnych źródeł ciepła. Energia promieniowania słonecznego zamieniana jest bezpośrednio na energię cieplną, która przekazywana jest do np. wody użytkowej jedynie z wykorzystaniem pracy pompy obiegowej o relatywnie minimalnym poborze energii elektrycznej. Systemy tego typu stały się bardzo popularne na całym świecie, także w naszym kraju.