Choceń

Znajduje się tutaj park z połowy XIX wieku oraz dwór murowany z około 1900 roku.

Obszar dworsko-parkowy położony na południowym krańcu Chocenia obecnie stanowi własność prywatną. Dwór w Choceniu jest zabytkiem jednorodnym, który zachował się w dobrym stanie. Jest to budowla oparta na schemacie tradycyjnego dworu polskiego. Zbudowana z inicjatywy Aleksandra Higersberga prawdopodobnie tuż po 1894 r. Jest to budynek parterowy z mieszkalnym poddaszem z oknami w ścianach szczytowych, rozplanowany na rzucie prostokąta. Integralną część tego obszaru stanowił także ogród owocowy. W bezpośrednim sąsiedztwie dworu ciek wodny spiętrzała śluza, tworząc mały, malowniczo położony zbiornik wodny. W narożniku parku usypano na głazach narzutowych niewielkie wzgórze widokowe. Prawdopodobnie w tej części parku, bliżej dworu umiejscowiony był kort tenisowy. Przed fasadą znajduje się podjazd z gazonem obsadzonym niskim żywopłotem. Obecnie główny dojazd do dworku jest dawną drogą łączącą pierwotnie rezydencję z folwarkiem.

Park dworski w obecnym kształcie został utworzony na przełomie XIX i XX w. Pierwotnie był otoczony ze wszystkich stron niewysokim murem kurtynowo - filarowym, wzdłuż którego biegła alejka obwodowa. Układ drzew parkowych w znacznym stopniu izoluje dwór od dalszego otoczenia. W parku znajduje się wspaniały szpaler dębowy, rosną kasztanowce i jesiony oraz graby.

Aleksander Higersberger gospodarował w Choceniu przez czterdzieści lat. Na początku lat trzydziestych dobra choceńskie doprowadzone na skraj bankructwa zostały rozdzielone i w 1933 roku sprzedane Władysławowi i Marii Chudzyńskim. Wówczas folwark choceński był prowadzony wzorowo i przynosił dochody, pełnił jednak głównie funkcję rekreacyjną.

Powyższe informacje zaczerpnięto z "Materiałów do dziejów rezydencji w Polsce, Kujawy wschodnie" pod red. S. Kunikowskiego, Włocławek 2001.